Erol Bekdemir - Sen Olsan

Dünya soyutlasa kendini
Bir sen kalsan çırıl çıplak
Bozulsa tabiatın düzeni
Tek mevsim sen olsan

Boş bir kağıda seni karalamak
Kimin haddi
Hangi rengi verebilirler sana
Hangi tual'e sığar gülüşün

Bir şiir olsan şuracıkta
İstifini bozmadan
Parçalayarak vücudumu
Parmak uçlarıma kadar aksan

Kimsenin görmediği
Damlalar düşse üzerine
Gözlerimin kıvrımından
Sonra bir çiçek olsan
Filizlensen toprağı yarıp
Adını sen koysam

Soyunsan bencilliğini
Gözlerin maviden daha mavi baksa
Soyunsan bencilliğini
Sencilliğime bir adım daha atsam

Seninle gök olsam
Sensiz yerçekimi
Çekilsem yer ile gök
Ve etrafımdaki
Şaşkın bakışlar arası

Sen hep ben olsan
Benim sen olduğum gibi