Emsal Toprak - Şehir

Kasvetli havanla üstüme çöktün
Gül kokulu yüreğimi tükettin şehir
Ruhuma hicrandan tohumlar ektin
Bağımı, bahçemi mahvettin şehir

Havana, suyuna alışamadım
Huzurla bir türlü buluşamadım
Ben, ben olalı sana ilişemedim
Her gün bir istasyonda beklettin şehir


Okyanusta dümeni kırık gemisin
Sırtını dayayana duvar nemisin
Körpe dimağlara çayın demisin
Tüm derdini üstüme yüklettin şehir

İnsanların hepsi bir bir yabancı
İnanmam! Dostuz diyen yalancı Sorun, gerçekleri söylesin hancı
Namertleri merte söylettin şehir


Resmi geçit yapar şeytanlar her gün
Cinlere sahne olur sende her düğün
Öğün, bu halinle hiç durma öğün!
Melekleri bile haline ağlattın şehir

Bir daha çıkamıyor kapından giren
Kolunu kaptırıyor, elini veren
Ne yar olnudn bana ne de bir yaren
Sen her zaman namerde meylettin şehir

Ah...Bu şehir yok mu bu şehir
Gündüzü ızdırap, gecesi kahır
Taşında, havasında, suyunda zehir
Köyümün hasretiyle inlettin şehir