Emre Aydın - Yine De Ben Toplardım...

En çok senin yanında üşürdüm
Sen beni her zaman üşütürdün de
Haddimi aştığım zamanlarda
Sana yaklaşmayı denediğim zamanlarda yani;
En acımasız soğuğunu çarpardın üstüme

Çok toydum
Dayanamazdım
Buz kesilirdim ve son bir vuruşla;
Paramparça etmeyi de ihmal etmezdin
O buz kütlesini her seferinde

Yine de ben toplardım yerlerden; kalbimin kırıklarını

Suya benzerdin
Musluktan damlardın mesela;
Ben uykuya dalmadan hemen önce

Ya da durup dururken
Bir salgın hastalık getirirdin uzaklardan;
Bana armağan ederdin
Hiçbir şey yapmasan,
Ayakkabımın içine girerdin;
Tam da evden yeni çıkmışken ben

Sen basbayağı suya benzerdin

Ne zaman kötü hissetsen,
Kötü hissettirmek için
Yokuş aşağı akmaya başlardın bütün gücünle
Tabii ki ben olurdum yokuşun altında
Ve her zaman hazırdı savunman:
"Yokuş yukarı nasıl akacaktın?"
Ve tabii ki gövdemi parçalardın,
Sen benim gövdemi parçalardın da;
Yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını

Sen suya benzerdin ya,
Sensiz olmazdı
Olduğu kadar da olmazdı
Yani ben bir hiç kimseydim
Ama yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını;
Sırf ayaklarına batmasın diye...