Dursun Özden - Çocuklar Barış Gülü

ÇOCUKLAR BARIŞ GÜLÜ

Katıksız düş boyu sevişmek, hemen şimdi-zamanı
Yağmur kokulu dudak izi, sevginin tutkalı-imanı
Öksüz bir çocuk oylum oylum uzay gülü, sevi limanı
Melek bakışlı masal çocukları ışık kaynağı
Kaynağına akıyor beyaz ırmaklar, çağlayan
Evcil ölüm makinaları, ateş çamuru oyuncağı
Tut ki kabuğunu kırıyor, yüreği ipek kozası
'Sabrın altın yaldızlı sırmasını işleyenYırtık gönül resminde içsel bakışlı yürek, tik tak
Gözleriyle sağar acıları, elleri ana sütü kadar ak
Ölüm alevlerinde yeniden doğan çocuklar Örerken kozayı kendi kabuğunu çatlatırlar
Özgürce, kim kime, dum duma oynaşır
Kör ebe, çelik çomak, sek sek, sobe
Çocuklar kül yutmaz, ip atlayıp engel aşan
'Umudun solmaz gülleri' sevgiye kulaç atan
Sonsuzluğa zıplıyor çocuklar yine
Döne döne, yana yana, yan yana
Geliyorlar, ağlıyorlar ırmak ırmak
Sırdaş düşleri, gülüşleri aydınlık şafak
Utkulu bir damla okyanus, odak-sevgi
Barış gökkuşağı tarlası, bereketli başak...