Doğan Ergül - Sabah İçin Son Söz

SABAH İÇİN SON SÖZ

Bahçeydi yaşamım
dedi kadın
onun
sesiyle uyandın
sabahın sisine karışan
soluğundan
uzak


bundan
sürekli değirmen düşü
göçler için
çocukluk


suların taştığı
kırda
çeşme
şimdi ve burada olmanın
yükü
andığın


yorgunsun


sonrasız günlerden
birine uyanmış


yağmurlu gecenin
kuş ve böcek sesleri
evlerin kırında


unutmuş olmalısın


yağmurla ıslanmış
geceliği


o ıslaklık
böyle sabırsız
geçmiş arayışı


görmeyi umduğum yüzün
uysal


sevişmelerin akşamla
bahçede
unutamadığın soluğun
kolların


bahçe ve
unutulmuş
değirmen

düşünde büyüyen
sesinle
dağılan toparlanan
günlük


sahibinden uzak aklın


şimdi
suya inmiş
arıların sesiyle çağırıyorum
düşüme girmiş meleği


gel ve bitir
bende unuttuğun günü


yüz
gözlerimde uyuyan okyanusta


arın ve arıt
yoluma çıkan gizi


sev, acıt
sesime sinen sislerde
bulduğum korkuyu


uzak kaldığım yollara in
bekle
beklediğin yerde bulduğun
polenlere sun
uykunu


seslen
bende çoğalan müziğe...


uyanmalısın


uykun
sende arınmayı öğrensin
çoğalıyor gün


çayı demle


güzellik sensin
duyduğun ses
senin


bilmelisin...