Deniz Timur - Yalnızlığıma Usulca Sokul

nedensiz midir bu özlem
gecenin bir yarısında
seni aklıma getiren neyse şimdi
onunla beraberim belli ki...

yalnızlığıma usulca sokul
dalgalandırma durgun sularımı
seni bekliyor bu kalbim
yalnızca seni...

yüreğimin derinliklerinde
anlaşılmaz bir telaş var
bir dağın yamacında ömrüm
doruklarında sen varsın

senden bana doğru esen rüzgar
nasıl da saçlarımda dolaşıyor ellerin
say ki hiç görmedim seni, bilmedim
oysa öyle yakındın ki bana...

soluğumsun bazen, bazen sözlerim
bir şehir var içimde
sokaklarında insanlar dolaşıyor
bir de sen şehrin en merkezinde

bende sana yetecek kadar ben var
biliyorum ki içimde çok güzelsin
gerçekte olduğun kadar
ve sensiz bir gece daha...

sesini duymadan nasıl uyuyacağım
görüyorsun işte uyku tutmuyor gecelerimi
sensizlik yaşamak kadar zor
oysa ben seni ölürcesine seviyorum

şimdi ne yapıyorsun, ne düşünüyorsun
aklından kimler geliyor ve geçiyor
ben var mıyım içlerinde bilmiyorum
keşke aklından geçenleri bir bilebilsem

korkuyorum yine sevdiceğim
ruhum ızdıraplara gebe
her saat sessizce geçiyor
ve sen gelmiyorsun...

düş yorgunu ruhum
bir hayal gemisine binmiş
açık denizlerde yol alıyor
sen görmüyorsun..

ben içimden sana dur,
gitme diyorum, kal diyorum
sen gidiyorsun yanımdan
göğsüme bir süngü saplanıyor

beni karlı dağlara salıyorsun bulutların arasına, yalnızlığa
çoşkun nehirlerden geçiyorum
oysa sen yoksun yanımda

kuru bir ağacım çölün ortasında
senden bir dokunuş
bir gülüş bekliyorum
sen hiç gelmeyeceksin biliyorum

belgesel tadında hayatım
aşkın gözyaşlarını anlatıyor
geç kalmış bütün seyirciler
son nefesime yetişiyor

zaman sensizliği çoktan geçti
sen hala yoksun, bekliyorum
güneşin doğuşunu bekleyen
sabahlar gibi seni bekliyorum

yağmurlar yağıyor
serin sonbahar gecelerime
ben artık ıslanmak istemiyorum
ve sensiz yaşlanmak...

kimbilir ne düşlerdesin şimdi
kaçıncı uykundan uyandın
uyuyup uyanan güzel kız
masallardaki kadar güzelsin

seni düşündükçe dudaklarımda
titrek bir tebessüm
seni anlıyorum artık
ve bakabiliyorum gözlerine

neden bu kadar yakınım sana
ve neden bu kadar uzak
söylesene dünyanın neresindeyim
seninle aramızda neler var

senli gecelerin sonunda
hep sensiz sabahlar
uyanmak istemediğim
sesini duymadığım zamanlar

bir gün gidersem hayatından
öyle sessiz ve habersiz
bir anda çekip gidersem
bir daha hiç olmazsam, kızma

senden kaçıyorum belki
seni üzmekten, incitmekten
yaralı bir martı gibi
denizimden yani senden uzaklara...
beni bırakma, beni bırakma
tut ellerimden, tut düşlerimden
düşerim yoksa senden çok uzaklara...