Celal Soycan - Kar Hallacı

her kış yenilenir
susan ustalığıyla baharın

pörsük memeli annelerle
uzun ateş köprüleri
geçerek geciken çocuklar
-gibi kar-
çoğaltır sabahları

korkak ve kararlı bir treni
muştular hızla akan ray
dölkıran mevsimlere
masal dökerken sakal

daha bir kez bile doğmamışken
ölümü aşındıran kelebektir
hallacın avucunda kar