Cansel Işık - Güllerde,Bende,Toprakta Susamıştık

Siyah güller ile beyaz güller toplantıdaydı bugün,
Susamışlardı,
Yanıyordu içleri onlarında,
Ben sana susamıştım,
Düşündüm ki sende bana susamışsın...
Oturdum,
Ağladım yaban ellerin becerikli sanatına,
Ağladım...ağladım...
Toprağını suladım.
Bedenim sensizliğin hesabını her ağıtta soruyor,
Gözlerimde bugün mutluyum demek istiyor,
Ama ağlıyor işte.
Nasıl gülsün ki bu gözler?
Nasıl söylesin ki bu diller?
Bugün gözlerini dünyaya açtığın ilk günün...
Gözlerim ağlasa bir türlü...
Gülse bir türlü...
Dışarıda bekler oysa ölüm yıldönümün. Kaldım işte ateşle buzulun arasında,
Beyaz güller gülümser bir tarafta,
Siyah güller ise ağlar karşısında,
Her şey seninle benim aramda,
Kimselerin henüz haberi yok daha,
Bense kanser oldum bu yaşta,
İşte buda benle benin arasında,
Güllerde ağlıyor bak şimdi duyunca,

Sus! konuşma...
Bedenim susuyor çünkü sensizliğin hesabında...
Çok yakında geleceğim bu matemle yanına,
Biliyorum her şey gibi son yolculukta senin uğruna,
Bak doymamış toprak yine susadı işte cana...
Oysa doyurmuştum her gün ağlaya ağlaya...
Doyururken erimişim ben aslında,
Olsun be gülüm...
Nasıl olsa her şey senin uğruna...