Araf Temizkan - İstanbul

Kendimden başlıyorum karalamaya zamanı
Sen nar kırmızısın
Ben çiğ tanesi.....

Belki mevsimi değil sevdalanmanın
Belki dalayazda titriyor ellerin
Yada zamansız tutuşuyor içindeki eski şarkılar
Yalınayak kalıyorsun

Ama;
Anla beni gözlerin
Gözlerin,
Eski istanbul

"Ne güzel olurdu seninle
Martı ve deniz
Lale ve İstanbul"
Aldırma sen bana
Travma geçiren yazgıma
Biliyorum geç kaldım
Yoklama defterine
İç temayülüne...
Bu yüzden dipnotsuz yazılıyorum,
Satır sonlarına
Boşluk aralarına...

Ne olursun
Kızma bana
Gülme,öyle acımtırak

"İstanbuldayım
Ve
Senden çok uzaktayım'