Abdulkadir Bakkal - Duygularda Yaşayan Köle

Duygularda Yaşayan Köle

Hissizler in ve duygusuzların
Beni, hislerimi, duygularımı anlamalarını beklemem
Benim en büyük hissizliğim tabi kide
Duyğusuzluğum olur du

Onun içindir ya
Duygudan anlamayan
Duygusuz duyarsızlara yer yok
Gönül sayfamda

Be benim hicran güllerim
Bu benim umut pınarlarım
Bunlar benim duygularım
Beni anlamak isteyen anlar
Beni tanımak isteyen tanır derim
Ama beni tanıması içinde
Yaşaması gerekir beni

Bakıyorum da seni anlıyorum diyenlere
Anlamamışlar
Seni tanıyorum diyenlere tanımamış
Bu ben romanım Okudukça sürükleyen
Ben şiirim
Zamansız esen bir yelim
Deli bir fırtına gibi

Ben güneşim
Atmosferi aydınlatan
Ben geceyim
Ben gecenin karanlığında parıldayan
Bir yıldızım

Ben geceyim
Ben geceyim şafakla birlikte kaybolan
Sessizliğim ben
İşte o benim
Ben hiç bir şeyim
O hiç bir şey benim işte
Ben ben değil ben senim
Ahhh be ahhhh
Ne olduğumu anlayamadım bende
Ben ben değilim
Ben senin duygularında yaşayan
Bir köleyim