Abdil Yaşaroğlu - Aşk Acısı

önce ellerini bırakıp gitti bu yürek;
sonra tenini,
sonra sevgisini...
kahroldu,
yıkıldı.

sokaklarda gezen bir cesetti artık,
hayatı karardı.
sonra yüreğini de kaybetti.
artık yapacak, kazanacak birşey yoktu onun için.
gitmeliydi,
atmalıydı içinden o anıları.
Güldüğü, mutlu olduğu anıları; acıydı şimdi ona. Yapayalnızdı koskaca şehirde,
sanki kimsesi kalmamıştı.

Yoktu işte;
sanki dün tuttuğu ellerini alıp götürdüler O'nun;
yaşamdan sildiler, acımadan, korkmadan.
çocukca boynunu büktüler,
dedim ya acımadılar.

Kahrettiler;
Yıktılar;
Öldürdüler.